UTUSAN MALAYSIA, 25 Julai 2009
KUALA LUMPUR 24 Julai - Seorang bekas penyelia tapak pembinaan hari ini dilepas dan dibebaskan oleh Mahkamah Sesyen di sini daripada tuduhan menyebabkan kematian jururunding korporat, Dr. Liew Boon Horng akibat ditimpa konkrit simen pada penghujung 2005.
Dalam kejadian itu, isteri mendiang, Joane Loy Ai Lan, 38, dan pemandunya, Ahmad Harun Jajuli, 53, turut cedera apabila kereta BMW dinaiki mereka dihempap konkrit yang jatuh dari tingkat 20 kondominium dalam pembinaan di Plaza Damas, Sri Hartamas.
Hakim Mohamad Sekeri Mamat memutuskan demikian di akhir kes pendakwaan selepas mendapati tiada keterangan menunjukkan kematian mangsa disebabkan oleh perbuatan Khew Ah Sum, 52, atau berpunca daripada persubahatannya dengan dua buruh warga Indonesia.
Menurutnya, keterangan saksi pendakwa ke-10, Pensyarah Fakulti Mekanikal dari Universiti Teknologi Mara (UiTM) Shah Alam, Profesor Madya Ahmad Azlan Mat Isa mengesahkan faktor tiupan angin boleh menyebabkan kepingan simen tersebut terbalik dan bukannya terjatuh.
Saksi tersebut turut menyatakan, berdasarkan analisis dan maklumat daripada pekerja-pekerja lain di tapak pembinaan berkenaan mendapati kepingan tersebut diletakkan terlalu hampir dengan penjuru lantai binaan.
Sepanjang perbicaraan, sebanyak 13 saksi pendakwaan dipanggil memberi keterangan.
Ah Sum yang sebelum ini bekerja dengan syarikat San Meng Construction, didakwa menyebabkan kematian Boon Horng, 35, kira-kira pukul 3 petang, 30 Disember 2005 di tapak pembinaan Lot 48626 (Fasa III), Plaza Damas, Blok B, Jalan Hartamas, Mukim Batu, Brickfields di sini.
Dakwaan terhadapnya mengikut Seksyen 304(b) Kanun Keseksaan yang memperuntukkan hukuman penjara maksimum 10 tahun atau denda atau kedua-duanya. Syarikat San Meng Construction merupakan subkontraktor bagi pemaju projek pembinaan kondominium tersebut. Boon Horng pula merupakan jururunding korporat di Syarikat Ethos Consultan Sdn. Bhd.
Lelaki itu turut didakwa atas tuduhan pilihan bersubahat dengan dua pekerja binaan, Hasibudin Abd. Razak dan Suradi Hassan melakukan kecuaian sehingga menyebabkan kematian Boon Horng pada masa, tarikh dan tempat yang sama.
Bagi kesalahan ini, dia didakwa mengikut Seksyen 109 Kanun Keseksaan yang dibaca bersama Seksyen 304A kanun sama yang memperuntukkan hukuman penjara maksimum dua tahun atau denda atau kedua-duanya. Ah Sum diwakili peguam bela, Datuk K. Kumareandran manakala pendakwaan dikendalikan oleh Timbalan Pendakwa Raya, Naziah Mokhtar. Ketika ditemui oleh pihak media selepas selesai prosiding, Ah Sum memberitahu dia berasa lega dengan keputusan mahkamah.
''Sebelum ini, hari-hari risau. Tak tahu apa akan jadi tapi sekarang happy (gembira). Boleh balik rumah senang hati,'' katanya sambil tersenyum lebar.
Dia juga melahirkan rasa kesal terhadap bekas majikannya yang tidak langsung menunjukkan simpati malah tidak membantunya sedangkan sebelum ini berjanji untuk berbuat demikian.
Pokok kelapa banyak gunanya. Daripada pucuk hingga akarnya. Tiada satu tanpa guna. Enak pula rasanya. Tinggi nilainya.
Kenapa Kelapa Muda?
Pokok kelapa banyak gunanya. Daripada pucuk hingga akarnya. Tiada satu tanpa guna. Enak pula rasanya. Tinggi nilainya. Airnya digemari semua. Ringkasnya, ia pokok serbaguna. Begitu juga kita, dijadikan Allah swt dengan bakat dan rupa. Nilainya tidak terkata. Manusia, tanpa mengira miskin atau kaya, lembam atau cerdik akalnya, semuanya sama. Semuanya bergantung kepada kita untuk memenfaatnya.
Tepuk dada, iman pengantaranya.
HARGAILAH ORANG MUDA!
Saturday, July 25, 2009
Thursday, July 23, 2009
KAJIAN MENDALAM ATASI MASALAH TERCICIR ALAM PERSEKOLAHAN
Minda Pengarang
BERITA HARIAN 22 Julai 2009
KENYATAAN Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin bahawa lebih 125,000 kanak-kanak yang mencapai umur persekolahan tercicir daripada alam persekolahan, memerlukan penyelesaian yang serius dan segera. Keadaan ini tidak boleh dipandang ringan walau-pun mereka dari kawasan luar bandar dan pedalaman yang sepatutnya tidak dipinggirkan dalam apa juga kemudahan yang diberikan untuk rakyat, apatah lagi soal pelajaran.
Awal tahun lalu, dilaporkan 83,000 pelajar sekolah rendah hingga Tingkatan Lima tercicir daripada sistem persekolahan negara. Keciciran selepas gagal dalam peperiksaan bukanlah perkara yang menghairankan. Tetapi, menafikan hak kanak-kanak menikmati alam persekolahan setelah mereka berusia tujuh tahun, tidak sewajarnya berlaku apatah lagi dengan status Malaysia yang akan menjadi negara maju pada 2020 nanti. Jika masalah ini berpunca daripada kemiskinan atau kekurangan prasarana, ia adalah alasan yang tidak boleh diterima. Pihak berkenaan perlu menyelidiki dengan mendalam faktor yang menjadi punca kepada masalah ini seperti sikap pelajar itu sendiri, keluarga dan persekitaran.
Kabinet pada 16 Januari tahun lalu sudah memutuskan bahawa semua kanak-kanak tanpa sijil kelahiran di seluruh negara layak mendapat akses pendidikan kerana tidak mahu mereka terus tercicir daripada arus pendidikan hanya disebabkan tidak dapat didaftarkan di sekolah, semata-mata kerana proses permohonan sijil lahir yang agak rumit dan mengambil masa agak panjang.
Oleh itu, sesuatu harus dilakukan termasuk mengenal pasti siapa dan di mana kanak-kanak itu berada. Kerahkan semua Pejabat Pelajaran Daerah (PPD) dengan bantuan Pejabat Daerah serta agensi kerajaan berkaitan untuk menemui keluarga kanak-kanak terbabit dengan kerjasama penghulu kampung dan sebagainya. Kementerian Pelajaran dan Unesco dalam satu kajian pada 2003 mendapati 84.6 peratus pelajar yang tercicir daripada sekolah rendah adalah daripada keluarga golongan sosio-ekonomi yang rendah.
Sememangnya ada kes bagi rakyat yang benar-benar miskin untuk memberi pendidikan kepada anak terutama di kawasan yang jauh dari sekolah, Mereka lebih rela anak mereka mengikut jejak langkah mereka daripada memberi pendidikan kepada anak. Namun, ini tidak semestinya benar kerana ramai anak miskin ini kini berada di Sekolah Menengah Agama Negeri, Sekolah Menengah Agama Rakyat dan sebagainya.
Dicadangkan supaya siasatan dan kajian lanjut dijalankan untuk mengetahui sama ada mereka ini benar-benar tercicir atau mereka ditempatkan di sekolah-sekolah lain.
BERITA HARIAN 22 Julai 2009
KENYATAAN Timbalan Perdana Menteri, Tan Sri Muhyiddin Yassin bahawa lebih 125,000 kanak-kanak yang mencapai umur persekolahan tercicir daripada alam persekolahan, memerlukan penyelesaian yang serius dan segera. Keadaan ini tidak boleh dipandang ringan walau-pun mereka dari kawasan luar bandar dan pedalaman yang sepatutnya tidak dipinggirkan dalam apa juga kemudahan yang diberikan untuk rakyat, apatah lagi soal pelajaran.
Awal tahun lalu, dilaporkan 83,000 pelajar sekolah rendah hingga Tingkatan Lima tercicir daripada sistem persekolahan negara. Keciciran selepas gagal dalam peperiksaan bukanlah perkara yang menghairankan. Tetapi, menafikan hak kanak-kanak menikmati alam persekolahan setelah mereka berusia tujuh tahun, tidak sewajarnya berlaku apatah lagi dengan status Malaysia yang akan menjadi negara maju pada 2020 nanti. Jika masalah ini berpunca daripada kemiskinan atau kekurangan prasarana, ia adalah alasan yang tidak boleh diterima. Pihak berkenaan perlu menyelidiki dengan mendalam faktor yang menjadi punca kepada masalah ini seperti sikap pelajar itu sendiri, keluarga dan persekitaran.
Kabinet pada 16 Januari tahun lalu sudah memutuskan bahawa semua kanak-kanak tanpa sijil kelahiran di seluruh negara layak mendapat akses pendidikan kerana tidak mahu mereka terus tercicir daripada arus pendidikan hanya disebabkan tidak dapat didaftarkan di sekolah, semata-mata kerana proses permohonan sijil lahir yang agak rumit dan mengambil masa agak panjang.
Oleh itu, sesuatu harus dilakukan termasuk mengenal pasti siapa dan di mana kanak-kanak itu berada. Kerahkan semua Pejabat Pelajaran Daerah (PPD) dengan bantuan Pejabat Daerah serta agensi kerajaan berkaitan untuk menemui keluarga kanak-kanak terbabit dengan kerjasama penghulu kampung dan sebagainya. Kementerian Pelajaran dan Unesco dalam satu kajian pada 2003 mendapati 84.6 peratus pelajar yang tercicir daripada sekolah rendah adalah daripada keluarga golongan sosio-ekonomi yang rendah.
Sememangnya ada kes bagi rakyat yang benar-benar miskin untuk memberi pendidikan kepada anak terutama di kawasan yang jauh dari sekolah, Mereka lebih rela anak mereka mengikut jejak langkah mereka daripada memberi pendidikan kepada anak. Namun, ini tidak semestinya benar kerana ramai anak miskin ini kini berada di Sekolah Menengah Agama Negeri, Sekolah Menengah Agama Rakyat dan sebagainya.
Dicadangkan supaya siasatan dan kajian lanjut dijalankan untuk mengetahui sama ada mereka ini benar-benar tercicir atau mereka ditempatkan di sekolah-sekolah lain.
Subscribe to:
Posts (Atom)